Przyczyny zmniejszającej się ilości postów na tym blogu mogą być różne - posnujmy się tutaj trochę...
Może byłam tak zarobiona, tak obciążona innymi obowiązkami, że mimo szczerych chęci nie miałam czasu, siły i ochoty pisać o tym, jak cudownie się czuję w takim to a takim makijażu na twarzy? Więcej! Może nie miałam czasu na to, żeby makijaż sobie robić i chodziłam po ziemi z twarzą taką, jak ją pan bóg stworzył i jak jej postarzyć się pozwolił? Może... A może stwierdziłam, że to poniżej mojego poziomu o makijażu pisać, że czas się ustatkować, do zbliżającej się czterdziestki przyznać i rozpocząć blog kulinarny? Nie, nie kulinarny... Może o powtórnym i pomysłowym wykorzystywaniu ubrań, których już nie noszę? Nie, przepraszam - to nawet mnie rozśmieszyło :). To dlaczego? Straciłam pasję? Już mnie to nie bawi? Znudziło mi się?
W sumie nic z powyższego, tak tylko lubię pogadać ;). Jakoś tak faktycznie się składało, że miałam inne rzeczy do robienia i zwyczajnie nie chciało mi się malować przy aparacie. Chyba uspokoiłam się nieco w tym całym moim szaleństwie. Nie rzucam się już na wszelkie wyprzedaże kosmetyków, nie kupuję mnóstwa cieni czy tuszy do rzęs. Pełna kontrola. Nie mam też najzwyczajniej w świecie ochoty na kolorowe makijaże każdego dnia, ostatnio zwykle sięgam po naturalne, "miękkie" kolory na powieki - w takich czuję się dobrze. Uspokoiłam się też z rozświetlaniem twarzy tu, tu, tam i jeszcze tam. Lubię nakładać róż, czasami nawet daruję sobie konturowanie twarzy (!!!).
Nie ustaję natomiast w poszukiwaniu pudru idealnego, który niby by pudrował, ale jednak by go widać nie było. Ciągle jeszcze nie jestem w posiadaniu idealnego podkładu - mam nadzieję, że kiedyś moje poszukiwania zostaną uwieńczone powodzeniem.
Wiecie, chyba doszłam do takiego momentu, że potrzebuje mniej, żeby czuć się ze sobą jako tako. Wiem, jak chcę wyglądać i daję to sobie. Wiem, że są kobiety, które spokojnie mogą wyjść z domu bez makijażu i czują się dobrze. Wiem też, że ciągle pokutuje przekonanie, że tylko ta kobieta, która potrafi wyjść z domu bez makijażu, jest prawdziwie sobą. Trudno. Ja wiem, że żeby czuć się dobrze, chcę mieć na twarzy podkład, zaznaczone brwi, podkreślone oczy i poliki. I już. I wydaje mi się, że musiałam najpierw przejść przez fazę kupowania, próbowania, full-malowania, żeby teraz móc powiedzieć, że nie zawsze tego potrzebuję. Taki sobie proces przeszłam i dobrze mi z tym :)
I w sumie polecam. Zobacz, jak fajnie, jak inaczej możesz wyglądać w makijażu. Możesz poczuć się piękniejsza, pewniejsza siebie - no bo czemu nie? Co w tym złego? Mnie wyszło na zdrowie :)
Ach, i jeszcze. Przyjemnie jest zobaczyć pięknie podkreślone brwi u siostry, nowe kosmetyki u koleżanki czy u mamy. Kto wie - może trochę to przeze mnie? ;)
Będę tu czasami pisać - może bardziej o pielęgnacji, jakimś fajnym gadżecie czy kosmetyku, który powalił mnie na kolana albo odwrotnie - rozczarował mnie w całości. Mam takie rzeczy u siebie i chciałabym się nimi z wami podzielić. Bo - znowu - czemu nie?
Wszystkiego dobrego w nowym roku, niechaj się wam szczęści! Bo co w tym złego? ;)
P.S. Dawno, dawno temu miałam swoją stronę internetową "Baba przy garach" czy coś w tym rodzaju. Serio, serio. To było jeszcze wtedy, kiedy wydawało mi się, że pisanie o jedzeniu jest atrakcyjne ;)
Pozdrawiam :)
